کوار یکی از شهرهای استان فارس و مرکز شهرستان کوار است. این شهرستان دارای وسعت ۱۰۸۳ کیلومتر مربع حدود ۹.۰ درصد کل مساحت خاکی استان فارس را به خود اختصاص داده است. براساس آخرین تقسیمات کشوری این شهرستان دارای دو بخش (طسوج و مرکزی) و یک نقطه شهری (کوار) و ۴ دهستان (طسوج، فتح آباد، کوار و فرمشکان) می باشد. همچنین این شهرستان دارای ۱۰۱ پارچه آبادی است که ۵۶ پارچه آبادی مسکونی و ۴۵ آبادی خالی از سکنه می باشد.
روستای نوروزان جزء یکی از بهترین و مهمترین قطب تولید انگور و انواع میوه های دیگر این شهرستان است که قدمتی بالغ بر هفتصد سال دارد. شهرستان کوار معروف به دشت خودروی گیاه گندنا ودر زمان ساسانیان پادگان نظامی سپاه ساسانی بوده است. شهر کوار نیز به زمرد فارس نام گذاری شده است.
پیشینه شهر
شهر کوار در سال ۵۰۰ میلادی توسط قباد اول ساسانی بنیان گذاشته شد. البته آثار کاخی هخامنشی به جا مانده در این شهرستان و تپه‌های باستانی پیش ان بنای سد تاریخی بند بهمن، نشان می‌دهد که بسیار پیشتر از زمان قباد ساسانی، منطقه کوار سکونتگاه و البته ناحیه‌ای آبادان و حاصلخیز بوده‌است، که از منابع مهم تأمین غلات و میوه جات در ایران در بوده. و البته به دلیل هم جواری با شهر گور، خاستگاه و نخستین پایتخت ساسانیان و قرار گرفتن در مسیر بندر سیراف به شمال از راه‌های اصلی ارتباطی ایران از لحاظ نظامی و اقتصادی بوده‌است.
کوار در ادوار تاریخی پس از اسلام نیز همچنان اهمیت خود را به عنوان یک شاهراه و قطب کشاورزی حفظ کرده‌است؛ و شهری خرم و آباد که دارای استقلال قضایی و مسجد جامعی بزرگ بوده‌است و همچنین گلاب کوار به عنوان مرغوبترین و خوشبوترین گلاب جهان، شهره آفاق بوده‌است
در تقسیمات نوین کشوری زمان صفویه، کوار یکی از بلوکات ۱۰۴ گانه ایران می‌شود؛ و در همین زمان طایفه بورکی به این منطقه کوچانده می‌شوند و امور دیوانی و حکومتی کوار به آن‌ها واگذار می‌شود. در همین دوران پلی جدید و کاروانسرایی بزرگ در کوار احداث می‌شود. کوار یک بار در سال ۱۱۶۵ ه.ق توسط علیمردان خان بختیاری، رقیب کریم خان زند، ویران می‌شود. اما در دوران کریم خان زند که ملا ماندگار بورکی کلانتر کوار بوده‌است، آبادانی‌های بسیاری در کوار ایجاد می‌گردد. در دوران قاجار، مردم کوار، نقشی تأثیرگذار در مبارزات ضد قاجاری و ضد استعماری داشتند و اوج آن را می‌توان در نهضت مشروطه دید که سردمدار این نهضت در فارس را یک کواری به نام میرزا حسین خان معتمد دیوان کواری به عهده داشته‌است و عاقبت نیز در این راه جان می‌سپارد.
